Everesting is een bijzondere uitdaging die enkele sportliefhebbers sinds een paar jaar bezig houdt. Het gaat om het fietsen (of lopen) van 8.848 hoogtemeters, precies de hoogte van de Mount Everest. Bij voorkeur doe je dat buiten, op een heuvel of berg, precies het aantal keer tot je aan die 8.848 hoogtemeters komt. Vorig jaar reed de Australiër Richie Porte tien keer de Col de la Madone in Nice op en klokte hij af op 9.012 hoogtemeters. Een poging die 16 uur duurde, waarvan 14u22 effectief op de fiets.

In tijden van corona durven sporters al eens bijzonder uit de hoek te komen en dus gooide amateurfietser Fien Lammertyn het over een andere boeg en deed ze haar poging op de rollen, virtueel via Zwift, want ook die challenge wordt gevalideerd door de Everesting Club. “Het idee groeide pas twee weken geleden”, zegt ze. “Ik hoorde van een zogenaamde World Lycra Party, georganiseerd door de Hells 500, de club achter het ontstaan van Everesting. Ze willen van donderdag tot en met zondag zoveel mogelijk mensen aan het Everesten zetten, en dus sprong ik mee op de kar.”

In totaal wisten zondagochtend volgens de Everesting-website wereldwijd nog maar 572 personen de virtuele uitdaging tot een goed einde te brengen. In België was er nog geen enkele vrouw succesvol in deze challenge. Dat het een moeilijke uitdaging is, bewijst ook een ander cijfer. Op de weg slaagde immers nog maar één Belgische vrouw in deze opdracht: Sylvie Uyttendale in juni 2017, die in 23 uur verschillende keren La Houppe beklom. Lammertyn is dus de eerste Belgische die deze missie tot een goed eind brengt.

“Kijk, het is een gek idee en iedereen wil iets speciaals doen in deze corona-periode”, zegt ze. “Normaal fiets ik altijd de toeristenversie van de Ronde van Vlaanderen en die van Parijs-Roubaix, maar nu viel dat allemaal weg. Maxime Pirard doet z’n uitdagingen buiten, maar ik wil de zorgverleners eerder steunen door net in mijn kot te blijven en deze missie via Zwift te realiseren. Ik ben trots dat ik erin geslaagd ben. Ik ben gestart om 3u30 in de ochtend en na een kleine 13 uur had ik de Everest Challenge te pakken.”

Maar Lammertyn vond 8.848 hoogtemeters niet voldoende. Ze zette haar missie niet stop en ging door, tot 10.000 hoogtemeters. “Dan finishte ik immers bij de High Rouleurs, zo’n beetje het Ferrari-clubje van de klimmers”, legt ze uit. “Maar het trappen lukte nog goed en ik wist dat het record bij de vrouwen 10.388 hoogtemeters bedroeg.” Dus klom ze verder. “Uiteindelijk moest ik door materiaalproblemen stoppen op 10.738 meter. Een dom getal, ik mikte op 11.000 om het record echt scherp te zetten, maar mijn apparatuur haperde en ik wilde het risico niet lopen dat ik mijn data zou verliezen. Dus sloeg ik alles op en dus eindig ik op 10.738 meter.”

Lammertyn is zelfstandige in de eventsector en een geoefend amateursporter, voornamelijk actief in enduroracing en bodybuilding. “Wanneer de pijn begon? Tja, echt pijn zou ik dat niet noemen”, relativeert ze. “Mijn knie begon wat te zeuren na 150 km, maar daarna trapte ik gewoon een lager wattage. Vervelen heb ik me ook nooit echt gedaan. Je staat in contact met andere Zwifters en een paar kameraden hebben me virtueel vergezeld.”

Lammertyn werkte het programma af in Alpe Du Zwift, zo’n beetje de virtuele versie van de Alpe d’Huez. “Het is een klim van 12,5 km, met ook 21 haarspeldbochten zoals de echte Alpe d’Huez. In totaal heb ik die tien keer virtueel bedwongen.”

De missie vroeg een ganse organisatie. “Vooraf had ik wat eten klaargemaakt, bidons voorbereid. In totaal heb ik negen bidons met ORS-pillen en zeven bidons met isotone drank binnengewerkt.”

De missie duurde 15u46. Lammertyn zat niet de hele tijd op de fiets. “Dat moet ook niet”, zegt ze. “Na elke klim had ik in de afdaling zo’n kleine tien minuten om snel naar het toilet te lopen, eten te nemen en mijn bidons te pakken. Ik stond er alleen voor, veel tijd was er nooit, en het was een paar keer nipt, maar gelukkig was ik altijd net op tijd terug om aan het klimwerk te beginnen.”

Lammertyn is de eerste Belgische vrouw die de virtuele Everesting Challenge tot een goed einde brengt, met haar 10.738 hoogtemeters behaalt ze ook een wereldrecord. “Ik ben best wel trots op deze prestatie”, eindigt ze. “Dit was een grote uitdaging, maar gelukkig één met een goede afloop. Of ik niet vrees dat ik stijf zal zijn zondag? Neen, niet echt. Tot een paar jaar terug was ik bij wijze van spreken ‘kreupel’ na de toeristenversie van de Ronde van Vlaanderen of Parijs-Roubaix, maar sinds twee jaar ben ik vegan en heb ik daar geen last meer van. De laatste twee edities was ik wel vermoeid, maar niet meer stijf omdat ik andere, minder zure voeding tot mij neem. Dat leidt ook tot minder verzuring in de benen. Dus voor spierpijn hoef ik niet te vrezen.”