Wanneer Gabe Forman zich haast om nog net voor het avondeten thuis te komen, ziet hij in de wagen voor zich een bekend gezichtje. Het is zijn vijfjarige dochter Izzy, die nog net met haar lippen het woord ‘papa’ kan vormen. Het is de laatste keer dat hij het meisje ziet. De komende drie jaar legt Gabe elke dag in zijn camper hetzelfde traject af in de ijdele hoop de auto waarin zijn doodverklaarde dochter werd weggeleid opnieuw tegen te komen. Wie wel meer weten over Izzy, zijn Fran en haar dochter Alice die wanhopig uit de klauwen proberen te blijven van een groep sinistere lieden met een wel heel bijzondere agenda. Meer nog dan in haar vorige twee thrillers, bewandelt Tudor hier het smalle pad tussen realisme en het bovennatuurlijke in een verhaal dat draait rond verdriet, wraak en de rekbaarheid van rechtvaardigheid. Haar beste tot nu toe!

A.W. Bruna, 349p