Meer dan één op de drie verpakkingen van vis of zeevruchten liegt over zijn inhoud. Met die straffe claim kwam The Guardian naar buiten, na een analyse van tientallen recente studies over visfraude.
Verkeerde etikettering
In veel van de geconsulteerde studies werd gebruik gemaakt van relatief nieuwe DNA-analysetechnieken. Bij een vergelijking van de verkoop van vis onder de benaming "snapper" door visverkopers, supermarkten en restaurants in Australië, Canada, Nieuw-Zeeland, Singapore, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten stelden de onderzoekers vast dat ongeveer 40% van de geteste vis verkeerd was geëtiketteerd.
Uit een ander grootschalig onderzoek blijkt hoe groot het probleem is binnen restaurants. Van de 283 stiekem verzamelde stalen in Europese restaurants bleek ongeveer een derde verkeerd gelabeld te zijn.
De meeste misbruiken werden vastgesteld in Spanje, IJsland, Finland en Duitsland, waar 40 tot 50% van de onderzochte gerechten niet overeenkwam met wat op de menukaart stond. Met soorten als bruine tandbaars, botervis, snoekbaars en zeetong werd het vaakst geknoeid.
Pangasius
Vaak krijgen klanten een andere vis van dezelfde familie op hun bord. Steekproeven bij sint-jakobsschelpen in Duitsland en haaienfilets in Italië wezen uit dat respectievelijk 48 en 45% van de stalen in werkelijkheid een goedkopere variant waren.
Fraudeurs schrikken er evenwel niet voor terug om een nog stap verder te gaan en volledig andere soorten te verkopen. De relatief goedkope pangasius, die massaal wordt gekweekt in Vietnam en Cambodja, wordt niet zelden verkocht als kabeljauw, zeetong of schelvis, omdat hij een gelijkaardige smaak en textuur heeft.
Illegale visvangst
Visfraude is al langer een bekend probleem. Omdat vis, schaal- en schelpdieren tot de meest internationaal verhandelde voedingsmiddelen behoren, en bovendien via complexe en ondoorzichtige toeleveringsketens verlopen, is misleidende etikettering een groot risico.
Het probleem wordt nog in de hand gewerkt door de enorme illegale visvangst, meent Rashid Sumaila, visserijecononoom verbonden aan het Instituut voor Oceanen en Visserijen van de Universiteit van Brits Columbia.
Jaarlijks zou er tussen de acht en veertien miljoen ton vis illegaal gevangen worden, vooral langs de kusten van Afrika, Azië en Zuid-Amerika. De vangsten worden vervolgens 'witgewassen' op grote overslagschepen. (retaildetail)