Column Bart Obbels : 'Vanuit het duivennest... Groene Wout en gele Stananas' 'Herentals Fiets en Feest was een voltreffer. Vooral donderdag kon je over de koppen lopen in het centrum dat voor de gelegenheid groen kleurde. Plaatselijk wieleridool Wout van Aert had in de Tour immers vriend en vijand met verstomming geslagen met een rist bovenmenselijke prestaties. Winnaar van het puntenklassement of groene trui wat hem het komende jaar de roepnaam 'Groene Wout' bezorgt. En Wout liet zijn volk uitzinnig genieten met een vooraf bestelde overwinning in Herentals. Mooi en van alle tijden.
Gedurende 35 jaar sportjournalist heb ik veel fenomenen zien komen, zien bejubeld worden en zien afslaan in een doodlopende straat. In de sport is glorie van korte duur, maar daarom niet minder memorabel. Toen Wout donderdagavond triomfeerde, lag Rik Van Looy in zijn keizerstede allicht al te dromen. Maar vandaag pakken we over heel de wereld uit met groene Wout en hebben we weer een wielerheld die ons het komende jaren nog mooie momenten gaat schenken, zeker weten. Adoratie van jong en oud voor de wielrenner Wout van Aert is dan niet ver weg. Ook als mens lijkt Wout een sympathieke kerel, al is dat een visie die louter gebaseerd is op wat hij prijsgeeft in de media. Of Wout altijd het zonnetje in huis is achter de schermen weten we niet. Niettemin is het respect voor groene Wout groot, ook van mijnentwege.
Diezelfde donderdag betuigde ik ook mijn respect voor een ander persoon, hetzij in sereniteit en stilte. In de aula Van den Broeck in hetzelfde Herentals vond de afscheidsviering van Stan Vercammen plaats. Stan is de schoonvader van een collega van mij en ik heb hem ook van dichtbij gekend. Geen, sportheld, bekend politicus, kunstenaar of artiest, maar een man uit de straat. Driekwart van een uur stond ook Stan donderdag in het middelpunt van de belangstelling. Enkele getuigenissen van zijn twee dochters, een muzikaal momentje van zijn kleinkind en enkele foto's en filmpjes, meer niet. Nooit beleefde ik evenwel zulk een mooi en oprecht afscheid van een vader, grootvader en vriend. Stan was een levensgenieter en goed, energiek, zorgzaam man die door zijn omgeving werd gewaardeerd. Ook door mij. Op het herdenkingsprentje werd de korte afscheidstekst afgesloten met de woorden: 'Het ga je goed pa, vokke, Stan, Stananas, Stanneman, tot ooit!'
Prachtig toch dat die roepnamen een mens typeren. Ik beperk me tot het mysterieuze Stananas. Op een feest kregen de gasten als voorgerecht een mini-ananas die wat was uitgehold en opgevuld met garnalen. Terwijl iedereen smulde van de garnaaltjes, at Stan onbewust de hele ananas op. De verbaasde vrienden aan de tafel besloten dan maar om Stan voortaan Stananas te noemen. We kunnen nog een rist lijnen vullen over Stan die onder andere een gave had om vogels handtam te maken, maar dat leidt ons te ver.
Wat ik wil duiden, is dat we allen bij onze geboorte genen meekrijgen die ons het talent geven om ons te onderscheiden. Hetzij als wielrenner, hetzij als gewoonweg goed en genietbaar mens. Dat verdient altijd waardering. Groene Wout wordt in Herentals op de handen gedragen. Ik ben ervan overtuigd dat Stananas bij zijn intrede in Utopia de gele trui kreeg overhandigd. Ook hier voelde het gejuich hartverwarmend aan.'
Journalist Bart OBBELS/ NNieuws/ foto Stan Vercammen 'Stananas'.