Als tiener beleefde Thomas Meunier geen gemakkelijke jeugd. “Ik moest na de scheiding van mijn ouders een nieuw leven beginnen met mijn moeder en zus. Ik moest ook op internaat om te kunnen voetballen bij de jeugd van Standard. Ik was echter 20 centimeter kleiner dan de rest, (fijntjes) dat was een probleem toen, en ik werd er na twee jaar ontslagen. Ik had tijd nodig om aan te passen aan de nieuwe situatie met mijn ouders, het voetbal en alles errond.”

“Mijn vader volgde me elke week op elke training maar toen ik werd ontslagen, wilde hij niet meer met mij praten. Alsof ook zijn droom in stukken was geslagen, hij zag zijn passie in mij en was ontgoocheld. Voor mij was het gewoon leuk om te voetballen maar ik wilde gewoon thuis blijven. Maar mijn vader stuwde me vooruit: ‘je moet goed trainen, je moet profvoetballer worden’. Toen ik dan werd ontslagen door Standard wou ik echt stoppen. Maar dat was niet naar de zin van mijn moeder: ‘neenee, voetbal is jouw leven: jij moet gewoon voetballen’. Vervolgens belde ze de trainer van Virton en vroeg of ik mocht komen testen. We wonnen met 15-3 en ik scoorde 10 keer.”

“Na Standard verwachtte ik nooit meer om profvoetballer te worden, ook niet toen ik als 18-jarige in de eerste ploeg stond in derde klasse. Maar met wat geluk en de nieuwe sociale media-generatie slaagde ik er toch in. De belangrijkste “persoon” daarbij was voor mij Youtube. Ik maakte immers veel mooie goals bij Virton en via die filmpjes werd er over mij gesproken. Ik kostte ook bijna niets, 100.000 euro, waardoor clubs geïnteresseerd geraakten. Zo werd ik toch nog officieel profvoetballer bij Club Brugge. Na twee jaar werd ik in de verdediging gezet en één jaar later was ik Rode Duivel.”

Toen hij bij Virton speelde, kon Meunier niet gaan studeren want dus moest hij stoppen met voetbal .”Dus moest ik gaan werken in een fabriek voor auto-onderdelen en ik ben ook postbode geweest.”