en locatievoorstelling over de bevoorrechte positie van witte mensen ten opzichte van alle andere mensen op de wereld en het gebrek aan benul daarvan bij diezelfde witte mensen. In Daar gaan we weer reageren drie hoogopgeleide, witte West-Europeanen van bijna veertig op een opgehouden spiegel waarin ze een onfris verleden en een complex heden gereflecteerd zien. Een spiegel waar ze steeds moeilijker naast kunnen kijken. Vanuit hun moderne kantoor proberen drie collega’s hun rol in het racisme-debat te definiëren. Gaandeweg zakken ze steeds verder weg in een moreel moeras, waarbij vermoeidheid en overgevoeligheid nooit veraf zijn. (locatie nog te bepalen, check onze website)

Bron: