Er bestaat geen allesomvattende oplossing voor het probleem van de Syriëstrijders die nu dreigen te worden vrijgelaten uit de kampen in Irak of die nog ergens in de door oorlog verwoeste regio rondzwerven. We weten niet eens met hoeveel ze precies zijn en we weten al helemaal niet hoe we de strijders die we wel kennen, moeten deradicaliseren. Daar zijn we tot nu toe niet echt goed in gebleken. Maar één ding zou intussen wel duidelijk moeten zijn: het heeft geen zin dat elk Europees land apart de opvang en de berechting van die strijders organiseert. Samenwerken is de boodschap. Alle Europese landen die met het fenomeen geconfronteerd zijn, moeten samen hun verantwoordelijkheid nemen en samen naar een oplossing zoeken. Het probleem van de geradicaliseerde strijders vormt een te groot gevaar voor onze veiligheid om het in verdeelde slagorde te lijf te gaan of om de zaak over te laten aan het Iraakse gerecht of aan de Syrische leider Assad.

Dit is een probleem dat hier in onze landen is ontstaan en dat nu onze veiligheid bedreigt. De Europese Unie zou onderhand volwassen genoeg moeten zijn om in overleg met de Amerikanen en de Irakezen een ...