Twaalf jongens en meisjes met een fysieke beperking beleefden op meerdere plekken in de Kempen een onvergetelijke sportieve week. De activiteiten die ze voorgeschoteld kregen tijdens het zogenaamde Wheels and Horses-kamp werden elke dag opgesplitst tussen omnisporten en paardrijden. Er werd bovendien in groep overnacht. Wanneer er gisternamiddag, in het bijzijn van ouders en grootouders, afscheid moest genomen worden, vloeiden er hier en daar traantjes.

Het Wheels and Horses-kamp kwam tot stand met medewerking van To Walk Again. De stuk voor stuk jonge deelnemers verzamelden zondagavond in het Sporta-centrum in Tongerlo. “Iedere voormiddag stonden daar omnisporten op het menu: rolstoeldansen, balsporten, racketsporten, atletieknummers. ’s Namiddags verplaatste de groep zich naar het hippisch centrum Heikenhof in Meerhout, dat gespecialiseerd is in het begeleiden van personen met een beperking. ’s avonds, toen de groep zich weer richting Tongerlo begaf, stonden er activiteiten op het programma waaraan iedereen kon deelnemen. Het was hartverwarmend om zien hoe bijvoorbeeld jonge voetballertjes jongeren met een fysieke beperking letterlijk op sleeptouw namen”, zegt coördinator sport & beweging Mathias Mortelmans uit Zoersel, die mee het programma opstelde en tevens verbonden is aan To Walk Again

Het hippisch zorgcentrum Heikenhof in Genelaar in Meerhout torst een goede reputatie met zich mee. Het dagbestedingsprogramma dat er wordt aangeboden is dan ook zeer gevarieerd. “We splitsten de twaalf jongeren op in twee groepjes. Om beurt mochten ze de paarden optomen en verzorgen. Met de paarden rijden mocht natuurlijk ook. We konden daarbij rekenen op de spontane hulp van jongeren uit de buurt. Van vorige kampen weten we dat er af en toe zelfs hechte vriendschappen ontstaan tussen hen en de deelnemers”, aldus Lien Gielen, die samen met Lien Teurfs de activiteiten in Heikenhof in goede banen leidt.

Gsm thuisgelaten

De 8-jarige Lana kwam vanuit Ronse, gelegen in de Vlaamse Ardennen, naar de Kempen afgezakt. Ook haar grootouders verbleven een weekje in de Kempen. “Lana is een echte dierenvriend. Haar hondje stierf vorig jaar, maar is vandaag nog altijd dicht bij haar door middel van een grote foto in het wiel van haar rolstoel. Ook bij paarden voelt ze zich goed. Dat werkt therapeutisch voor haar”, zeggen haar grootouders, terwijl Lana de manen van schimmel Bliksem onder handen neemt.

De 14-jarige Noah uit Bonheiden is een jongen met een boodschap. “Ik reed vroeger, samen met mama, ook al paard. Zonder zadel. Ik vind dat er te weinig kampen zijn voor kinderen met een fysieke beperking. De overheid moet daar meer werk van maken. Volgend jaar wil ik opnieuw op kamp gaan”, zegt een enthousiaste Noah nog. Mama Christina is vol lof over haar zoon: “Noah heeft het prima gedaan deze week. Hij heeft zelfs zijn gsm thuisgelaten. Volgend jaar wil hij maar liefst aan drie kampen deelnemen! Hij vernam dat er bij Nike, dat hier vlakbij gelegen is, ieder jaar een kamp is voor jongeren met en zonder beperking. Daar wil hij koste wat het kost bijzijn!”

Wanneer de eerste valiezen richting de auto’s van de ouders gereden worden, komen ook de eerste traantjes tevoorschijn. “Ook al waren het aanvankelijk geen bekenden voor mekaar, deze week heeft de jongeren dichter bij elkaar gebracht. Het heeft echt een band gesmeed tussen hen. Dat er dan traantjes vloeien bij het afscheid is logisch en mooi tegelijk”, zo besluit Mathias Mortelmans.